معنی فاضل مند - جستجوی لغت در جدول جو

فاضل مند

لغت نامه دهخدا

فضلومند

دارای فضل، دارای فضیلت و رجحان

فرهنگ فارسی عمید

فاضل آمدن

(دَ هََ سِ رِ تَ)

افزون شدن. برتری یافتن. رجوع به فاضل و فضل شود

لغت نامه دهخدا

فاضل شدن

(دَ هََ شُ دَ)

برتری یافتن. رجوع به فاضل شود، دانشمند شدن:
گرچه در گیتی نیابی هیچ فضل
مرد از او فاضل شده ست و زودیاب.
ناصرخسرو.
رجوع به فضل و فاضل شود

لغت نامه دهخدا

فاضل هندی

(ضِ لِ هَِ)

محمد بن تاج الدین حسن بن محمد اصفهانی، مقلب به الفاضل الهندی. از دانشمندان اواخر دورۀ صفوی و از بزرگان زمان خود در دانش و فنون بود. تولدش در سال 1062 هجری قمری اتفاق افتاد. دوران کودکیش در هندوستان گذشت وبهمین سبب او را هندی خواندند. کتابها و رساله ها و شروح و تعلیقاتی بر آثار علمی و ادبی نگاشت. از جملۀ آثارش یکی کتاب کشف اللثام عن قواعد الاحکام در شرح قواعد علامه است که از کتب استدلالی فقه بشمار است. آثار دیگری نیز دارد. (از روضات الجنات موسوی خوانساری چ سنگی ص 648). رجوع به ریحانه الادب ج 3 ص 183 شود

لغت نامه دهخدا

فاضل یمنی

(ضِ لِ یَ مَ)

یحیی بن قاسم العلوی، مقلب به عمادالدین و معروف به فاضل یمنی. مفسر دانشمندی از مردم یمن بود. از آثارش دو کتاب ’تحفه الاشراف فی کشف غوامض الکشاف’ و ’درر الاصداف فی حل عقد الکشاف’ معروف است. (از اعلام زرکلی ج 3 ص 1154)

لغت نامه دهخدا